Και πως να μην μην έχει ανεκτίμητη αξία όταν το δώρο που παίρνεις προσφέρεται απο δύο τόσο δα μικρά χεράκια με τόσο αυθορμητισμό και ανιδιοτέλεια???
Πέρισυ το καλοκαίρι στην παραλία ο γίος μου παίζοντας βρήκε μια πετρούλα που είχε σχήμα καρδιάς! Ο ενθουσιάσμος και η χαρά του ήταν τόσο μεγάλη που έτρεξε αμέσως κοντά μου λέγοντάς μου :"Ορίστε μανούλα μου, στο χαρίζω είναι μια καρδιά!!!" Είναι αδύτατον να μπορέσω να σας περιγράψω την συγκίνηση και όλα αυτα τα συναισθήματα που ένιωσα εκείνη την στιγμή!!!
Επιστέφοντας στο σπίτι προσπάθησα να σκεφτώ, πως θα έφτιαχνα κάποιο είδος μενταγιον με αυτή την πέτρα για να μπορώ να την φοράω! Δεν έβρισκα κάτι όμως που να μου αρέσει! Εκείνο το διάστημα είχα αρχίσει μόλις να κάνω τα πρώτα βήματα στη δημιουργία κοσμημάτων και οι γνώσεις μου ήταν πολύ βασικές! Αρκέστηκα λοιπόν στο να περάσω μόνο λίγο βερνίκι στη πέτρα για να της δώσω μια έξτρα γυαλάδα... και παρέμεινε και αυτη στο κουτί μαζί με τα υπόλοιπα πράγματα των παιδιών που φυλάω.
Την Παρασκευή λοιπόν ο γιος μου επιστρέφοντας απο το σχολείο και κρατώντας στα χέρια του μια πανέμορφη καρτούλα που φτιάξαν με την δασκάλα και τα υπόλοιπα παιδιά για την Γιορτή της Μητέρας με ρώτησε: " Μαμά θυμάσαι που σου είχα χαρίσει πέρισυ μια πετρούλα που είχε σχήμα καρδιάς?". Αυτό ήταν και η αφορμή! πήρα λοιπόν τα πενσάκια μου, τα συρματά μου, και ίδου...
με υπερηφάνεια σας παρουσιάζω το δώρο μου για την Γιορτή της Μήτέρας!!!
Πέρισυ το καλοκαίρι στην παραλία ο γίος μου παίζοντας βρήκε μια πετρούλα που είχε σχήμα καρδιάς! Ο ενθουσιάσμος και η χαρά του ήταν τόσο μεγάλη που έτρεξε αμέσως κοντά μου λέγοντάς μου :"Ορίστε μανούλα μου, στο χαρίζω είναι μια καρδιά!!!" Είναι αδύτατον να μπορέσω να σας περιγράψω την συγκίνηση και όλα αυτα τα συναισθήματα που ένιωσα εκείνη την στιγμή!!!
Επιστέφοντας στο σπίτι προσπάθησα να σκεφτώ, πως θα έφτιαχνα κάποιο είδος μενταγιον με αυτή την πέτρα για να μπορώ να την φοράω! Δεν έβρισκα κάτι όμως που να μου αρέσει! Εκείνο το διάστημα είχα αρχίσει μόλις να κάνω τα πρώτα βήματα στη δημιουργία κοσμημάτων και οι γνώσεις μου ήταν πολύ βασικές! Αρκέστηκα λοιπόν στο να περάσω μόνο λίγο βερνίκι στη πέτρα για να της δώσω μια έξτρα γυαλάδα... και παρέμεινε και αυτη στο κουτί μαζί με τα υπόλοιπα πράγματα των παιδιών που φυλάω.
Την Παρασκευή λοιπόν ο γιος μου επιστρέφοντας απο το σχολείο και κρατώντας στα χέρια του μια πανέμορφη καρτούλα που φτιάξαν με την δασκάλα και τα υπόλοιπα παιδιά για την Γιορτή της Μητέρας με ρώτησε: " Μαμά θυμάσαι που σου είχα χαρίσει πέρισυ μια πετρούλα που είχε σχήμα καρδιάς?". Αυτό ήταν και η αφορμή! πήρα λοιπόν τα πενσάκια μου, τα συρματά μου, και ίδου...
με υπερηφάνεια σας παρουσιάζω το δώρο μου για την Γιορτή της Μήτέρας!!!
Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες
και να χαιρόμαστε τις δικές μας!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου